نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص‌های خوشبختی شهروندان (مطالعه موردی شهروندان ساکن در ناحیه 3 منطقه 5 شهرداری تهران)

هدف تحقیق: یکی از عوامل مهم و بنیادی در توسعه پایدار و ثبات حاکمیت در نظام فرهنگی و اجتماعی هر کشور، بالا بودن میزان رضایتمندی شهروندان و احساس سرزندگی و خوشبختی آنان در آن جامعه است. اگر جامعه در قالب یک بدن زنده در نظر گرفته شود، بررسی علائم حیاتی بدن، به مثابهبررسی شاخص‌های کلیدی جامعه است. لذا اندازه گیری و پایش مولفه‌های حیاتی جامعه به صورت اثر بخش و مداوم و بررسی دقیق روند پیشرفت آن امری ضروری است. کارامد‌ترین حکومتها، حکومتهایی هستند که با برنامه‌ریزی صحیح کوتاه و بلند مدت بتوانند شاخص‌های موثر شناخته شده را در جهت بهبود، مدیریت کنند. این تحقیق در صدد است تا نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص‌های مدل طراحی شده را در جهت تبدیل شرایط موجود به وضع مطلوب، برجسته نماید. روش تحقیق: در این تحقیق ابتدا مدلی کاربردی و بومی براساس چند مولفه فرهنگی از جمله سرمایه اجتماعی، ایمنی و امنیت، حاکمیت، حس شادکامی و... طراحی گردید. سپس تحقیق مذکور به بررسی نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص‌های چند گانه با استفاده از پرسشنامه در بین جامعه آماری ساکنین ناحیه 3 منطقه 5 شهرداری تهران پرداخته و نتایج تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق: پس ازتحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه‌های تحقیق، نتایج نشان داد که بین مولفه‌های مدیریت شهری و اکثر شاخص‌های مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود دارد و مدیریت شهری میتواند در بهبود و ارتقای این شاخص‌ها نقش موثری داشته باشد. همچنین وضعیت شاخص‌ها در جامعه اماری مورد بررسی به وضوح توسط نمودارهای اماری نشان داده شده است. لذا با توجه به اهداف و برنامه‌های استراتژیک تدوین شده توسط شهرداری منطقه 5 در سال 1390 در جهت افزایش رضایتمندی و ارتقاء شاخص‌های فرهنگی واجتماعی جامعه و تعیین اولویتهای فرهنگی، راهکارهایی پیشنهاد شده است که میتواند قابل استناد و استفاده در کلیه سطوح مدیریت شهریقرار گیرد.